Δικαιοσύνη και Δίκαιο ένα κείμενο του Αντώνη Παπαντωνίου
ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟ
ΝΙΤΣΕ: Πρέπει να μάθουμε να σκεπτόμαστε διαφορετικά ώστε να αισθανόμαστε διαφορετικοί.
Σε μια εποχή που όλοι σκέπτονται με την ίδια λογική που είναι ,μετά από δέκα σχεδόν χρόνια Κατοχής, η λογική του «δεν γίνεται τίποτα» θα επιχειρήσω να σκεφτώ διαφορετικά και να παρασύρω μαζί μου και όλους εσάς και όχι μόνον έτσι ώστε να αισθανθούμε κι εμείς διαφορετικά, όπως είπε και ο μέγας Φιλόσοφος ΝΙΤΣΕ.
Κατ αρχάς θα πρέπει να πάψουμε να σκεπτόμαστε ότι ζούμε σε ένα οργανωμένο και συντεταγμένο Κράτος που αποπνέει Νομιμότητα και τον προβλεπόμενο και απαιτούμενο σεβασμό προς τους Πολίτες του. Τι είναι όμως Κράτος, πως προσδιορίζεται η έννοιά του και πόσο συμβατή είναι με την πραγματικότητα;; Αυτή είναι η πρώτη διαφορετική σκέψη που θα μας οδηγήσει στην επόμενη, πού είναι να σκεφτούμε σοβαρά ποια είναι Επιστημονικά η σχέση της Δικαιοσύνης με το Δίκαιο και πώς υλοποιείται αυτή στις συνθήκες της ζωής που ζούμε από τον Μάη του 2010 και μετά.
Για τον προσδιορισμό της έννοιας του Κράτους η Πολιτείας θα ανατρέξω σε έναν κορυφαίο Συνταγματολόγο του περασμένου Αιώνα, τον Χρήστο Σγουρίτσα, αστό και όχι Επαναστάτη, ο οποίος στο Βιβλίο του ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΙΣ- ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΝ, Εκδόσεις Ελευθερουδάκη 1925, μας δίνει τον εξής ορισμό: « Κράτος η Πολιτεία είναι σύνολο Ανθρώπων που κατοικούν στον ίδιο χώρο και συνδέονται μεταξύ τους οργανικά και κυριαρχικά για την επίτευξη ορισμένου σκοπού». Σημειωτέον ότι και άλλοι κορυφαίοι Συνταγματολόγοι σύγχρονοί του, με ανάλογο σκεπτικό μας δίνουν την έννοια του Κράτους, όπως π.χ. ο Αλέξανδρος Σβώλος.
Αφού λοιπόν είδαμε τον ορισμό του Κράτους θα πρέπει να δούμε τώρα και ποια είναι η σχέση της Δικαιοσύνης με το Δίκαιο, έτσι ώστε να καταλάβουμε εάν το Κράτος αυτό λειτουργεί με κανόνες Δικαίου συμβατούς με την Δικαιοσύνη και ποια είναι , αν υπάρχει,η διαφορά μεταξύ των εννοιών των δύο πιο πάνω λέξεων.
Για να κατανοήσουμε καλύτερα τις παθογένειες του Δικαίου πρέπει να γίνει πιο ορατή η σχέση του με την Δικαιοσύνη. Ας θεωρήσουμε ως Δίκαιο το σύνολο των Νομικών κανόνων που μπορούν να επιβληθούν στην Ανθρώπινη ζωή είτε από το Κράτος είτε από το έθιμο είτα κατά περίσταση από την Κοινωνία. Αυτό είναι το άμεσα εφαρμόσιμο Δίκαιο. Επομένως και ένα ολοκληρωτικό Καθεστώς με οποια δήποτε μορφή ολοκληρωτισμού επιβάλει τους δικούς του κανόνες Δικαίου τους οποίους έχει θεσμοθετήσει , οι οποίοι όμως μπορεί να μην έχουν καμία σχέση με την έννοια της Δικαιοσύνης. Ανάμεσα στο εφαρμόσιμο λοιπόν Δίκαιο και στο Επιθυμητό(ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ Η ΕΝΝΟΙΑ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ) υπάρχει συνήθως τεράστια απόσταση. Από το μήκος αυτής της απόστασης κρίνεται η ποιότητα του Δικαίου και προκύπτει βέβαια, και ένα γενικότερο κριτήριο Πολιτισμού!
Τη στιγμή λοιπόν εκείνη μεταβλήθηκε βιαίως το Πολίτευμα σε «ΔΙΚΤΑΤΟΡΙΑ», που σημαίνει ότι πραγματοποιήθηκε το ύψιστο Έγκλημα που είναι η «Εσχάτη Προδοσία». Το αποτέλεσμα του Εγκλήματος αυτού είναι ότι από εκείνη τη στιγμή και συνεχώς ότιδήποτε υπογράφει, ψηφίζει η εφαρμόζει η εκάστοτε «Κυβέρνηση» και μάλιστα και με ην ανοχή της Αντιπολίτευσης βρίσκεται εκτός Συνταγματικής Νομιμότητας , γιατί απλώς επιβάλλει ΔΙΚΑΙΟ,δηλ. Νομικούς κανόνες, που όμως δεν σημαίνει ότι συνάδει με την έννοια της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ, όπως πιο πάνω αναλύσαμε.
Συνεπώς ΔΕΝ θα πρέπει να ασχολούμαστε με κανένα επί μέρους ζήτημα, όσο σοβαρό και αν είναι, π.χ. Συμφωνία Πρεσπών, Αναθεώρηση Συντάγματος, νέος Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας και προσφάτως τροποποίηση η κατάργηση διατάξεων του Ποινικού Κώδικα. Θα επαναλάβω για πολλοστή φορά ότι πρέπει να σκεπτόμαστε διαφορετικά για να αισθανόμαστε διαφορετικά. Και το διαφορετικό είναι ότι οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή μας είναι απόλυτα παράνομο και η λύση του θα είναι μόνον με την ΑΝΑΤΡΟΠΗ του ΚΑΘΕΣΤΩΤΟΣ που θα συμπαρασύρει και όλα τα επί μέρους Εγκλήματα σε βάρος του Λαού και της Πατρίδας μας!
Αντώνης Παπαντωνίου
