Ποιός Είναι Τελικά ο ''Εγκέφαλος'' του Πούτιν Αλεξάντερ Ντούγκιν
Ποιός είναι ο «εγκέφαλος του Πούτιν» Αλεξάντερ Ντούγκιν
Η Ντάρια Ντούγκινα, κόρη του Αλεξάντρ Ντούγκιν, σκοτώθηκε σε
έκρηξη αυτοκινήτου στη Μόσχα. Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν, γνωστός ως ο «εγκέφαλος του
Πούτιν», είναι ο κύριος ιδεολόγος του «ρωσικού κόσμου».
Όπως αναφέρει το Euromaidan Press (*), o Ντούγκιν, ένας – όπως παραδέχεται ο ίδιος – νεοναζί, έχει σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του εργασιακή σχέση με την KGB και την FSB, τις σοβιετικές και ρωσικές υπηρεσίες ασφαλείας, ενώ βρίσκεται πίσω από την ιδεολογία του Ευρασιανισμού. Συνδέεται με νεοναζιστικά, εθνικιστικά και αυτονομιστικά κινήματα στις ΗΠΑ και παγκοσμίως και ομολογεί ανοιχτά ότι θέλει «να σκοτώσει, να σκοτώσει, να σκοτώσει Ουκρανούς».
Η δολοφονία της Ντάρια Ντούγκινα
Η Ντάρια Ντούγκινα, 29χρονη κόρη του ιδεολόγου του «ρωσικού
κόσμου» Αλεξάντρ Ντούγκιν, σκοτώθηκε σε έκρηξη αυτοκινήτου κοντά στη Μόσχα το
βράδυ της 20ής Αυγούστου. Ο πατέρας της, γνωστός και ως «εγκέφαλος του Πούτιν»,
υποτίθεται ότι θα ήταν στο ίδιο αυτοκίνητο μαζί της. Η οικογένεια θα μπορούσε
να ήταν ο στόχος της απόπειρας δολοφονίας, ενώ ήδη σχηματίστηκε ποινική
δικογραφία για τη δολοφονία.
Η Darya Dugina, ιδεολόγος και πολιτικός επιστήμονας, έγραφε με το ψευδώνυμο Daria Platonova, για το Διεθνές Ευρασιατικό Κίνημα, την οργάνωση του πατέρα της και άλλες εκδόσεις που χρηματοδοτούνται από το Κρεμλίνο, όπως το RT (Russia Today) και το Tsargrad.
Τόσο ο πατέρας όσο και η κόρη βρίσκονται στη λίστα κυρώσεων των ΗΠΑ και του Ηνωμένου Βασιλείου, η Ντάρια Ντούγκινα πιό πρόσφατα επειδή ήταν:
«συχνά, υψηλού προφίλ συνεισφέρουσα παραπληροφόρησης σε σχέση με την Ουκρανία και τη ρωσική εισβολή στην Ουκρανία. Παρείχε υποστήριξη και προωθούσε πολιτικές ή ενέργειες που αποσταθεροποιούν, υπονομεύουν και απειλούν την εδαφική ακεραιότητα, την κυριαρχία ή την ανεξαρτησία της Ουκρανίας».
Τα αποσπάσματα βιβλίων και ομιλιών του Αλεξάντρ Ντούγκιν βρίσκονται στον πυρήνα της εξωτερικής πολιτικής του Κρεμλίνου:
Ακολουθώντας το δόγμα του, δηλαδή σπέρνοντας διχόνοια και ακολουθώντας το «διαίρει και βασίλευε», το Κρεμλίνο υποστηρίζει αυτονομιστικά κινήματα, όπως ο αποσχιστής του Τέξας Πρέστον Γουίγκιντον και ο ηγέτης του Calexit Λούις Μαρινέλι (κάτοικος του Εκατερίνμπουργκ της Ρωσίας) στη Μόσχα.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι η δολοφονία συνέβη στις 20 Αυγούστου — μια σημαντική ημερομηνία στη σύγχρονη ιστορία της Ρωσίας.
Στις 19–22 Αυγούστου 1991, μια μικρή ομάδα στρατηγών της KGB και ανώτατου στρατιωτικού προσωπικού επιχείρησαν πραξικόπημα, προσπαθώντας να αποκαταστήσουν τη Σοβιετική Ένωση. Ο Αλεξάντρ Ντούγκιν ήταν στη συντακτική επιτροπή μιας υπερεθνικιστικής εβδομαδιαίας εφημερίδας, που χρηματοδοτήθηκε από το Υπουργείο Άμυνας, υποστήριξε το πραξικόπημα και τάχθηκε ανοιχτά στο πλευρό των ηγετών του πραξικοπήματος.
Τα λόγια που ακολουθούν είναι δικά του:
«Στο πλευρό των [πραξικοπηματιών] συνειδητοποιώντας ότι η διατήρηση της μεγάλης ένωσης είναι πολύ πιο σημαντική από άλλα, δευτερεύοντα, ιδιωτικά προβλήματα… Υπάρχουν δύο ιδεολογίες——ο σοσιαλισμός και ο καπιταλισμός. Επέλεξα τον σοσιαλισμό, με το μέρος των κομμουνιστών».
Ποιος είναι ο Αλεξάντρ Ντούγκιν
Ο Αλεξάντερ (Αλεξάντρ) Ντούγκιν είναι Ρώσος νεοφασίστας
φιλόσοφος, υπερεθνικιστής και πρώην σύμβουλος του Σεργκέι Ναρίσκιν, βασικού
μέλους του κόμματος Ενωμένη Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ο Ντούγκιν έχει λάβει το παρατσούκλι «ο εγκέφαλος του Πούτιν» και είναι ο άνθρωπος πίσω από τη γεωπολιτική θεωρία της Ρωσίας ως «μοντέλου πολιτισμού». Οι δεσμοί του με την ακροδεξιά και τη ριζοσπαστική αριστερά στη Δύση ειναι γνωστές, μαζί με την φερόμενη εμπλοκή του στις γαλλικές, τις ιταλικές και τις εκλογές για Ευρωβουλή την περίοδο 2017-2019.
Ο πατέρας του, Γκέλι Αλεξάντροβιτς Ντούγκιν (1935–1998), φέρεται να ήταν Αντιστράτηγος της GRU, της κύριας διεύθυνσης του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων της ΕΣΣΔ. Ωστόσο δεν υπάρχουν επίσημα αρχεία στο διαδίκτυο.
Ο Ντούγκιν ήταν ασαφής σε διάφορες συνεντεύξεις σχετικά με το επάγγελμα του πατέρα του. Είπε σε συνεντεύξεις ότι ο Γκέλι ήταν στρατηγός στις στρατιωτικές πληροφορίες (της GRU). Αλλά όταν πιέστηκε, παραδέχτηκε ότι στην πραγματικότητα δεν ήξερε τι έκανε. «Στο τέλος της ζωής του δούλευε στην τελωνειακή αστυνομία, αλλά πού εργαζόταν πριν από αυτό — δεν μου είπε. Αυτό δεν το ξέρω πραγματικά».
Οι φίλοι του Ντούγκιν, ωστόσο, είναι ανένδοτοι ότι ο πατέρας του πρέπει να ήταν κάποιος υψηλόβαθμος στο σοβιετικό σύστημα. Σύμφωνα με τον στενό φίλο και συνεργάτη του Ντούγκιν, Γκάινταρ Τζεμάλ, ο Γκέλι Ντούγκιν είχε, σε περισσότερες από μία περιπτώσεις, παρέμβαση από υψηλόβαθμη θέση στο Σοβιετικό κράτος για να βγάλει τον γιο του από τα προβλήματα.
Ο Τζεμάλ είπε ότι ο Γκέλι ήταν η κάρτα του Ντούγκιν για να βγαίνει από τη φυλακή, η οποία επέτρεπε στον γιο του να παραβιάζει τακτικά τις νόρμες της σοβιετικής ζωής και όμως να ξεφύγει της τιμωρίας», γράφει ο Τσαρλς Κλόβερ, πρώην επικεφαλής του γραφείου της Μόσχας για τους Financial Times, στην λεπτομερή ανασκόπηση του Ευρασιανισμού «Black Wind, White Snow: The Rise of Russian’s New Nationalism» (Yale University Press, 2016, σελ. 156.)
Ο Ντούγκιν έχει μια δια βίου εργασιακή σχέση με την KGB και το Υπουργείο Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας. Στη δεκαετία του ’90, ο Ντούγκιν εργάστηκε στην Ακαδημία του Γενικού Επιτελείου και έγραφε για το περιοδικό του Υπουργείου Άμυνας της Ρωσικής Ομοσπονδίας.
Ο στρατηγός Νικολάι Κλοκότοφ της Ακαδημίας του Γενικού Επιτελείου υπηρέτησε ως επίσημος σύμβουλος για το σημαντικό βιβλίο του Ντούγκιν «Foundations of Geopolitics» (1997), το οποίο χρησιμοποιείται επί του παρόντος ως εγχειρίδιο σε ρωσικές κρατικές στρατιωτικές σχολές. Ο Αλεξάντερ Ταράντσεφ, συνδεδεμένος με το οργανωμένο έγκλημα και κατηγορούμενος για δολοφονίες επί πληρωμή, φοροδιαφυγή και λαθρεμπόριο, χρηματοδότησε μια νέα έκδοση του «Foundations of Geopolitics» το 1999.
Στις 28 Μαρτίου 2000, την επόμενη μέρα αφότου ο Βλαντιμίρ Πούτιν, πρώην αξιωματικός της KGB και επικεφαλής της FSB, έγινε πρόεδρος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, ο Ντούγκιν δημοσίευσε ένα άρθρο με τίτλο «Η αυγή με τις μπότες». Ο τίτλος είναι μια αναφορά στις εμβληματικές μπότες που φορούσαν οι Τσέκα, οι πρώιμες μυστικές υπηρεσίες των Μπολσεβίκων. Στο άρθρο, αποκάλεσε την KGB τη μελλοντική «ραχοκοκαλιά της Ευρασιατικής Αναγέννησης» και του «Ηγεμόνα».
Τα έργα και οι δημοσιεύσεις του Ντούγκιν (στα ρωσικά και αγγλικά) και το Ορθόδοξο τηλεοπτικό κανάλι Tsargrad χρηματοδοτούνται από τον Ρώσο δεξιό εθνικιστή Κονσταντίν Μαλοφέεβ, ιδρυτή της Marshall Capital, ενός από τους κορυφαίους ρωσικούς επενδυτικούς ομίλους.
Ο Μαλοφέεβ συνδέεται με τη Ρωσική Ορθόδοξη Εκκλησία και τον Πατριάρχη Κύριλλο, πρώην αξιωματικό της KGB. Ο Μαλοφέεβ είναι επίσης ένας από τους κύριους χρηματοδότες των Ρώσων μισθοφόρων και αυτονομιστών που πολεμούν κατά της ουκρανικής κυβέρνησης.
Ο Πούτιν, ο Ντούγκιν και το Ευρασιατικό Κίνημα
Από την αρχή της προεδρίας του, ο Πούτιν, συντετριμμένος από
την πτώση της Σοβιετικής Ένωσης, προωθούσε με συνέπεια τη θεωρία του
Ευρασιανισμού: την ιδέα της δημιουργίας ενός ευρασιατικού κράτους, που
εκτείνεται από τη Λισαβόνα έως το Βλαδιβοστόκ, με το ρωσικό έθνος στον πυρήνα.
Το 2000, στην ομιλία του αφιερωμένη στα εγκαίνια του Πανεπιστημίου Lev Gumilyov στο Καζακστάν, ο Πούτιν είπε:
«Η επιβεβαίωση των ιδεών της μακραίωνης κοινότητας, η διασύνδεση των λαών που κατοικούν στις τεράστιες εκτάσεις της Ευρασίας: από τη Βαλτική και τα Καρπάθια μέχρι τον Ειρηνικό Ωκεανό. Η διδακτική φόρτιση που φέρουν οι ευρασιατικές ιδέες είναι ιδιαίτερα σημαντική σήμερα όταν οικοδομούμε πραγματικά ισότιμες σχέσεις μεταξύ των χωρών της Κοινοπολιτείας Ανεξάρτητων Κρατών».
Το 2004, ο Πούτιν είπε, «…κάθε χάρτης θα το καταστήσει σαφές: η Ρωσία βρίσκεται στο κέντρο της Ευρασίας».
Το 2005, ο Πούτιν είπε: «Επίσης βέβαιο είναι ότι η Ρωσία πρέπει να συνεχίσει την εκπολιτιστική της αποστολή στην ευρασιατική ήπειρο».
Το δόγμα του Ευρασιανισμού έχει μια πλούσια ιστορία, αντάξια πολλών θρίλερ. Συντάχθηκε για πρώτη φορά από εξέχοντες Ρώσους γλωσσολόγους, τον Πρίγκιπα Nikolay Trubetskoy, τον Roman Jacobson και άλλους μετανάστες στοχαστές τη δεκαετία του 1920. Αργότερα αναπτύχθηκε στο Γκουλάγκ από τον Λεβ Γκουμίλεφ, γιο δύο επιφανών Ρώσων ποιητών: του Νικολάι Γκουμίλεφ, που εκτελέστηκε από τον Τσέκα και της Άννας Αχμάτοβα, που διώχθηκε από το καθεστώς του Στάλιν.
Τα τελευταία 30 χρόνια, ο Ευρασιατισμός ωθήθηκε από τον Αλεξάντερ Ντούγκιν. Το 2001, ο Ντούγκιν συνίδρυσε και προήδρευσε ενός πολιτικού κόμματος, του Evrazia, μαζί με τον βετεράνο της KGB Petr Suslov, ο οποίος υπηρετούσε σε μονάδα που διεξήγαγε ειδικές επιχειρήσεις στο εξωτερικό. Η οικονομική και υλικοτεχνική υποστήριξη για την Evrazia παρασχέθηκε μέσω περιφερειακών οργανώσεων βετεράνων της KGB/GRU.
Ο Σουσλόφ αναφέρεται ότι έχει ευρείες διασυνδέσεις με την ηγεσία του FSB, της Προεδρικής Διοίκησης. Ο Artyom Kruglov, ο εκδότης του ιστότοπου Putinism, δήλωσε σε συνέντευξή του ότι ο δολοφονημένος πρώην Ρώσος κατάσκοπος Αλεξάντερ Λιτβινένκο ανέφερε τον Σουσλόφ ως έναν από τους συντονιστές των δολοφονιών στη δεκαετία του ’90.
Την Evrazia στήριξε μέρος του επιτελείου της Προεδρικής Διοίκησης. Ο Ντούγκιν διοργάνωσε ένα εθνικιστικό φόρουμ στις εγκαταστάσεις της λέσχης βετεράνων της KGB και το διοικητικό συμβούλιο περιλάμβανε τον Βλάντισλαβ Ρέβσκι, τον πρόεδρο της λέσχης και έναν πρώην αξιωματικό της KGB με 10ετή εμπειρία στο Vympel, μια μονάδα ειδικών επιχειρήσεων που υπάγεται στην Πρώτη Γενική Διεύθυνση η KGB.
Μέχρι το 2003, από το κόμμα του Ντούγκιν ξεπήδησε το Διεθνές Κίνημα Evrazia, που καταχωρήθηκε από το Υπουργείο Δικαιοσύνης της Ρωσικής Ομοσπονδίας σε επίσημη τελετή.
Το ευρασιατικό κίνημα υποστηρίχθηκε από αρκετούς κορυφαίους ιερείς της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, όπως ο πατέρας Βσεβολόντ Τσάπλιν, το δεξί χέρι του Πατριάρχη Κύριλλου της Μόσχας και ο Νικολάι Πατρούσεφ, πρώην αξιωματικός της KGB από το Λένινγκραντ που υπηρέτησε ως διευθυντής του FSB (Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας, ο κύριος οργανισμός διάδοχος της Σοβιετικής KGB) από το 1999 έως το 2008 και Γραμματέας του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας, ένα συμβουλευτικό σώμα του Προέδρου που επεξεργάζεται τις αποφάσεις του για υποθέσεις εθνικής ασφάλειας, από το 2008.
Το 2003, ο Ντούγκιν συμμετείχε στο κεντρικό τηλεοπτικό κανάλι One – που χρηματοδοτήθηκε από την κυβέρνηση – με τον Μάρατ Γκέλμαν, τον Αναπληρωτή Γενικό Διευθυντή του Καναλιού, υπεύθυνο για την εφαρμογή των απόψεων του Κρεμλίνου και κοντά στον Βλάντισλαβ Σούρκοφ, αναπληρωτή πρωθυπουργό, ο οποίος επίσης συνεργάστηκε με τον Ντούγκιν σε πολλές υποστηριζόμενες από το Κρεμλίνο πολιτικές πρωτοβουλίες. Ο Ντούγκιν ήταν επίσης στη διαχειριστική επιτροπή του καναλιού.
Ο Αλεξάντερ Ντούγκιν και ο φασισμός
Τον Δεκέμβριο του 1983, ο Ντούγκιν μετείχε σε μια ηχογράφηση στη Μόσχα στο στούντιο του Gennady Dobrov, παίζοντας κιθάρα με το ψευδώνυμο Hans
Sievers (από τον Ναζί Wolfram Sievers, Διευθυντή του Ινστιτούτου Στρατιωτικής
Επιστημονικής Έρευνας που διεξήγαγε εκτεταμένα πειράματα χρησιμοποιώντας
ανθρώπινα υποκείμενα και καταδικάστηκε σε θάνατο κατά τη διάρκεια της Δίκης της
Νυρεμβέργης για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας.)
Το 1993, ο Ντούγκιν παρήγαγε την τηλεοπτική σειρά τα «Μυστικά του Αιώνα» σε τέσσερα μέρη, συμπεριλαμβανομένης της «Μαγείας του Χίτλερ» στο Κανάλι One, το κύριο τηλεοπτικό κανάλι της Ρωσίας, καθώς και στο κανάλι Four. Η εκπομπή ήταν ένας συνδυασμός απόρρητου υλικού για τα απόκρυφα ενδιαφέροντα του Τρίτου Ράιχ και το σκάνδαλο που προκλήθηκε έβγαλε τον Ντούγκιν από την αφάνεια. Η εκπομπή κόπηκε. Το γεγονός ότι ο Ντούγκιν επετράπη να εμφανιστεί στον αέρα σε ένα κρατικό κανάλι με ένα τόσο αμφιλεγόμενο θέμα οδήγησε σε πολλές εικασίες στον Τύπο σχετικά με το θέμα των κυβερνητικών διασυνδέσεών του.
Ο Αλεξάντρ Ντούγκιν έχει αποκτήσει δεσμούς με νεοναζί, alt-right και ακροδεξιά παγκόσμια κινήματα και σχεδόν με κάθε Αμερικανό ηγέτη της «λευκής υπεροχής».
Ο Αμερικανός νεοναζί Richard Spencer έγραφε άρθρα στον ιστότοπο του Ντούγκιν. Η πρώην σύζυγος του Spencer, η ρωσικής καταγωγής Nina Kouprianova (γνωστή και ως Byzantina), ήταν αυτοαποκαλούμενη «αρχηγός των τρολ του Κρεμλίνου» και μεταφράστρια του Αλεξάντρ Ντούγκιν.
Τον Οκτώβριο του 2014, ο Αλεξάντρ, ο Richard Spencer και ο χορηγός του William Regnery του National Policy Institute επρόκειτο να μιλήσουν σε ένα φόρουμ νεοναζί στη Βουδαπέστη, αλλά υπό τις διαταγές της ουγγρικής κυβέρνησης, ο Ντούγκιν δεν έλαβε βίζα εισόδου και ο Spencer τέθηκε υπό κράτηση για 72 ώρες και του απαγορευόταν για τρία χρόνια η είσοδος στη ζώνη Σένγκεν, που περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Το 2015, ο Ντούγκιν φιλοξένησε μια διάλεξη στο Skype για το Παραδοσιακό Εργατικό Κόμμα (ΗΠΑ), που συνιδρυτής ήταν ο Μάθιου Χάιμπαχ, ένας Ορθόδοξος Χριστιανός με ισχυρούς δεσμούς με Ρώσους ιδεολόγους και ανοιχτός θαυμαστής του Πούτιν. Ο Χάιμπαχ, ο οποίος ήταν επίσης μέλος του Παγκόσμιου Εθνικού Συντηρητικού Κινήματος, ήταν προϊόν του Ρωσικού Αυτοκρατορικού Κινήματος (RIM), το οποίο περιγράφει την ιδεολογία του ως «χριστιανικό ορθόδοξο ιμπεριαλιστικό εθνικισμό» και δεν κρύβει τους δεσμούς του με το Κρεμλίνο.
Σύμφωνα με τον Anton Shekhovtsov, ερευνητή των ευρωπαϊκών ακροδεξιών κινημάτων, το Ρωσικό Αυτοκρατορικό Κίνημα προέκυψε εν μέρει από τις προσπάθειες ενός ρωσικού πολιτικού κόμματος που ιδρύθηκε από τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Ντμίτρι Ρογκόζιν και στενό σύμμαχο του Πούτιν. Οι δεδηλωμένοι στόχοι της ομάδας είναι παρόμοιοι με αυτούς που επιδιώκει το Κρεμλίνο, συμπεριλαμβανομένης της εξουδετέρωσης της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.
Ουκρανία, Ντάρια Ντούγκινα και Αλεξάντρ Ντούγκιν
Η Ντάρια Ντούγκινα, η οποία σπούδασε στο Πανεπιστήμιο
Bordeaux Montaigne της Γαλλίας, δήλωσε περήφανη που βρίσκεται στη λίστα
κυρώσεων. Την αποκαλούσαν «Ρωσίδα Μαρίν Λεπέν» και γνώριζε τη Μαρίν Λεπέν για
πολλά χρόνια, σύμφωνα με τον επικεφαλής του ιδεολογικού τμήματος Τσάργκραντ
Μιχαήλ Τιουρένκοφ.
Ο Αλεξάντρ είναι γνωστός για τη ρητορική του μίσους και τις εκκλήσεις για βία στην Ουκρανία τουλάχιστον από το 2014.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξή της, η Ντάρια Ντούγκινα
ισχυρίστηκε ότι η σφαγή της Μπούτσα ήταν το δημιούργημα της προπαγάνδας των
ΗΠΑ, σημειώνοντας ότι το Bucha επιλέχθηκε επειδή ακουγόταν παρόμοιος με τον
«χασάπη» (butcher), αναφερόμενη σε σχετικό απόσπασμα ομιλίας του Τζο Μπάιντεν.
Ο Μπάιντεν αποκάλεσε τον Πούτιν «χασάπη» στις 29 Μαρτίου 2022.
Πηγή: euromaidanpress.com
Το Euromaidan Press (EP) είναι μια διαδικτυακή αγγλόφωνη ανεξάρτητη? εφημερίδα που ξεκίνησε από Ουκρανούς εθελοντές το 2014. Το EP εστιάζει σε γεγονότα που αφορούν την Ουκρανία και παρέχει μεταφράσεις ουκρανικών ειδήσεων, αναλύσεις ειδικών και ανεξάρτητη έρευνα
Σ.Σ. Εμείς δημοσιεύουμε αυτά που νομίζουμε ότι είναι χρήσιμα για να βγάλουν συμπεράσματα οι Έλληνες. Για να ενημερώνονται και να γνωρίζουν τι συμβαίνει αλλά κυρίως γιατί συμβαίνει. Δεν υποστηρίζουμε κανένα σε αυτή την ''τρελλή'' σύρραξη μεταξύ των χωρών που θέλουν για τους δικούς τους λόγους - αλλά και πιέζονται- να την συνεχίζουν. Όμως έχουμε δικαίωμα να αναρωτηθούμε για ποιό λόγο θα πρέπει να πληρώσουμε όλοι μας και ειδικά οι Έλληνες -το αναφέρω με βάση το ΑΕΠ- αυτή την επιλογή της Ευρώπης. Γιατί αφήνουν την Ουκρανία να συνεχίζει την καταστροφική της αυτή επιλογή η οποία συμπαρασύρει και την υπόλοιπη Ευρώπη? Γιατί δεν τερματίζουν την συνεχή τροφοδότηση με οπλισμό, χρήματα και ''στρατιωτικούς συμβούλους'' ? Ποιόν ευνοεί αυτή η κατάσταση? Ποιός κερδίζει χρόνο και χρήμα από αυτή την συνεχιζόμενη παράνοια? Πάντως σίγουρα όχι οι Ουκρανοί απλοί πολίτες. Και επίσης σίγουρα όχι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι. Μόνοι κερδισμένοι είναι πρώτα οι Η.Π.Α. και μετά η Ρωσία. Επίσης κερδισμένη θα βγεί και η Γερμανία λόγω της επαναστρατικοποίησης της και των εξοπλισμών μιας και οι Αμερικανοί αφελώς πιστεύουν οτι στο μέλλον η Γερμανία θα είναι το ανάχωμα κατά της Ρωσίας αν επανεξοπλιστεί....αλλά η Γερμανία θα έχει κι άλλα κέρδη όπως η συμμετοχή της στην ανασυγκρότηση της Ουκρανίας στο μέλλον. Άρα για ποιά ενωμένη Ευρώπη μιλάμε και για ποιά κοινή πολιτική ??? Η σημερινή μας δημοσίευση περιέχει τις θέσεις της Ουκρανικής ανεξάρτητης? εφημερίδας στην προσπάθεια μας για έγκυρη ενημέρωση. Τα συμπεράσματα για το πως λειτουργούν οι ξένες υπηρεσίες και διάφορα ''ινστιτούτα'' Μ.Κ.Ο. στις διάφορες χώρες αλλά και στο εξωτερικό με ειδικές αποστολές κ.λ.π. είναι δικά σας....
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Σαν Σήμερα τον Αύγουστο του 2007
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Ουγγαρία Είναι Τελικά ο Δούρειος Ίππος του Πούτιν στην Ευρώπη ??
