Κίνα το Σκεπτικό Μιας Διαφορετικής Νέας Παγκόσμιας Τάξης
Το Πεκίνο αποκαλύπτει το δικό του όραμα για την παγκόσμια τάξη
Άν και οι συζητήσεις των ΗΠΑ για παγκοσμιοποίηση τελικά αποδείχτηκαν φάρσα, είναι ακόμα δυνατό να οικοδομηθεί πραγματική παγκοσμιοποίηση. Και η Κίνα πιστεύει ότι έχει βρει το σχέδιο για αυτό. Η Ρωσία πάντως δείχνει ένα βαθιά αντιφατικό όραμα για την παγκόσμια τάξη πραγμάτων.
Πρόσφατα, η κινεζική κυβέρνηση κυκλοφόρησε μια λευκή βίβλο με τίτλο «A Global Community with a Shared Future: China's Proposals and Measures». Το έγγραφο κάνει έκκληση για παγκόσμια ενότητα και υποστηρίζει ότι η ανθρωπότητα αντιμετωπίζει κοινές προκλήσεις για την επιβίωση και το μέλλον της και ως εκ τούτου χρειάζεται να ενωθεί και να συνεργαστεί. Η εφημερίδα κάνει μια συνειδητή αντίθεση με τη στάση απροσδιόριστων τρίτων μερών(εννοεί τις ΗΠΑ) και την καταδικάζει ως «πολιτική μπλοκ συμμαχιών με τη νοοτροπία του Ψυχρού Πολέμου». Με αυτή τη Λευκή Βίβλο, η Κίνα περιγράφει ρητά τον οδικό της χάρτη για το δικό της όραμα παγκόσμιας εξωτερικής πολιτικής, και ως εκ τούτου είναι ένα εναλλακτικό μανιφέστο στη μονοπολικότητα που υποστηρίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Ενώ οι ΗΠΑ αντιτίθενται επί του παρόντος στην παγκοσμιοποίηση επί ίσων όρων, η Κίνα είναι ο ισχυρότερος υποστηρικτής της. Ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες θέλουν να διατηρήσουν τα υπάρχοντα προνόμιά τους και να στερήσουν από τις αναπτυσσόμενες χώρες τη σκάλα προς την πρόοδο και την ευημερία, η Κίνα βλέπει το άνοιγμα προς τον κόσμο ως το μόνο δρόμο για τη δική της πρόοδο και ενθαρρύνει άλλες χώρες να ενταχθούν. Αυτά τα αντίθετα οράματα από τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Κίνα αντιπροσωπεύουν ένα κρίσιμο σταυροδρόμι στην πορεία που θα ακολουθήσει ο κόσμος στο μέλλον. Τελικά, η άνοδος της Κίνας θα καθορίσει εάν ένας πολυπολικός κόσμος μπορεί να πετύχει ή εάν οι ΗΠΑ μπορούν να εδραιώσουν την κυριαρχία τους για πάντα.
Η δυτική τάξη πραγμάτων υπό τις ΗΠΑ
Τα τελευταία 400 χρόνια, το διεθνές σύστημα έχει διαμορφωθεί από μια αποκλειστική ομάδα χωρών που έχουν δημιουργήσει μια τάξη σχεδιασμένη να διατηρήσει τα αντίστοιχα οικονομικά, εμπορικά, τεχνολογικά και στρατιωτικά προνόμιά τους. Αυτό το σκεπτικό χτίστηκε από ευρωπαϊκές αποικιακές αυτοκρατορίες και παραδόθηκε στις ΗΠΑ ως ηγετική δύναμη στα μέσα του 20ού αιώνα. Αυτή η δύναμη πηγάζει από την όξυνση της ανισότητας και της κυριαρχίας στα κράτη του Παγκόσμιου Νότου, καθιστώντας την πρόσβαση στο κεφάλαιο εξαρτώμενη από την ιδεολογική, στρατιωτική και πολιτική υποταγή. Διατηρώντας αυτό το σύστημα, μόνο εκείνα τα κράτη που αποδέχονταν αυτή την τάξη, όπως η Ιαπωνία ή η Νότια Κορέα, επετράπη να ανέλθουν στην ευημερία, ενώ τα κράτη που αντιτάχθηκαν απομονώθηκαν σκόπιμα από σημαντικές χρηματοοικονομικές και τεχνολογικές αγορές. Οι ΗΠΑ βρίσκονται στην κορυφή της ιεραρχίας και έχουν ένα δίκτυο υποτελών που διατηρούν τα προνόμιά τους αποτελώντας μέρος του συστήματος, ιδιαίτερα οι πρώην αυτοκρατορίες της Μεγάλης Βρετανίας, της Γαλλίας, της Γερμανίας και, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, της Ιαπωνίας.
Η άνοδος της Κίνας
Ωστόσο, η άνοδος της Κίνας ως οικονομικής και τεχνολογικής δύναμης, την οποία οι Ηνωμένες Πολιτείες κάποτε πίστευαν ότι θα «μετατρεπόταν» σε δυτικό τρόπο ζωής και αντίληψης, μέσω του ιδεολογικού αντίκτυπου του καπιταλισμού και του ελεύθερου εμπορίου, έφερε σε αυτό το σύστημα μια μοναδική πρόκληση. Ένα νέο παγκόσμιο δίκτυο εξουσίας έχει εμφανιστεί που έχει αντικαταστήσει τον πρώην μεγάλο αμφισβητία της δυτικής παγκόσμιας τάξης, τη Σοβιετική Ένωση, και τώρα ανοίγει μια ευκαιρία στις χώρες του Παγκόσμιου Νότου να επιτύχουν τη δική τους πολιτική και οικονομική αυτονομία εκτός των ΗΠΑ . Προτείνεται η παγκόσμια τάξη ασφαλείας χωρίς να χρειάζεται να υποταχθεί στις πρώην αποικιακές δυνάμεις. Αυτό οδήγησε σε εκτεταμένη δράση των ΗΠΑ για την καταστολή της ανόδου της Κίνας με διάφορα μέσα, όπως εμπάργκο τεχνολογίας, στρατιωτική περικύκλωση, κλιμάκωση των εντάσεων και μια αρνητική παγκόσμια εκστρατεία μέσων ενημέρωσης για να βλάψει την εικόνα της Κίνας στον κόσμο.
Έτσι, οι ΗΠΑ άρχισαν να αντιστρέφουν ενεργά το σύστημα παγκοσμιοποίησης που ξεκίνησαν να κτίζουν με αυτοπεποίθηση ως ισχυρός ηγεμόνας προκειμένου να διατηρήσουν τα προηγούμενα προνόμιά τους και να επαναφέρουν την παγκόσμια κατανομή εξουσίας σε κατάσταση μονοπολικότητας. Αυτό στέλνει ένα μήνυμα στον Παγκόσμιο Νότο ότι καμία χώρα δεν θα επιτραπεί να ευημερήσει ή να αναπτυχθεί εάν δεν υποκύψει στους όρους και τις προϋποθέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών. Η Κίνα, από την άλλη, χάρη στην οικονομική της άνοδο, είναι –κατά τραγική ειρωνεία– ο κύριος ωφελούμενος του ανοιχτού συστήματος παγκοσμιοποίησης που κάποτε δημιουργήθηκε από τις ΗΠΑ. Ως εκ τούτου, η κύρια στρατηγική εξωτερικής πολιτικής της Κίνας δεν είναι να εισέλθει απευθείας σε έναν συγκρουσιακό Ψυχρό Πόλεμο με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά μάλλον να αποτρέψει τις επιπτώσεις του επιχειρώντας να κρατήσει ανοιχτό το παγκόσμιο σύστημα ευκαιριών ευημερίας για όλα τα κράτη του κόσμου.
Η Κίνα κατανοεί ότι η κύρια στρατηγική των Ηνωμένων Πολιτειών είναι να υποδαυλίσουν και να δημιουργήσουν διχασμούς μεταξύ επιμέρους χωρών για να παρουσιαστεί στη συνέχεια ως εγγυητής και σωτήρας, ανακτώντας έτσι την επιρροή σε αυτές τις χώρες και αποκομίζοντας κέρδη μέσω του στρατιωτικο-βιομηχανικού τους συγκροτήματος. Σε όλες τις περιπτώσεις, οι ΗΠΑ προσπαθούν να διαλύσουν την ολοκλήρωση μεταξύ των χωρών, ζητώντας για παράδειγμα από την Ευρώπη να σταματήσει να χρησιμοποιεί ρωσικό αέριο χωρίς να ενδιαφέρονται για την οικονομική δυσπραγία των πολιτών. Από την άλλη πλευρά, η Κίνα προωθεί αυτό που αποκαλεί «win-win» ολοκλήρωση και άνοιγμα μεταξύ των χωρών για να αξιοποιήσει πλήρως τις οικονομικές της δυνατότητες και να επωφεληθεί από το ελεύθερο εμπόριο. Με αυτόν τον τρόπο, το Πεκίνο προειδοποιεί για τις συνέπειες ενός διχασμένου κόσμου και υποστηρίζει την ενότητα ως το πραγματικό συμφέρον της ανθρωπότητας, σε αντίθεση με τη δυαδική και αδιάλλακτη έμφαση των ΗΠΑ στην ελευθερία, τη δημοκρατία και τη σύγκρουση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα δύο βαθιά αντίθετα οράματα για μια παγκόσμια τάξη πραγμάτων. Ενώ χώρες όπως η Βρετανία, ο Καναδάς και η Ιαπωνία έχουν σαφώς ταχθεί με το μέρος των ΗΠΑ, οι χώρες που βρίσκονται στη μέση αυτού του διλλήματος δεν έχουν και θα πρέπει τελικά να αποφασίσουν οι ίδιοι τη μοίρα τους.
Πηγή RT
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Ισραήλ Νετανιάχου πως Δημιουργείται μια Δικτατορία
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ Χαμάς και Ρωσία του Βλαντιμίρ Πούτιν
