Breaking News

Γι' αυτό η ελληνική γλώσσα είναι μοναδική! Δείτε κάτι που ΔΕΝ ξέρατε για την γλώσσα μας!



elliniki-glossa
Τον τελευταίο καιρό βλέπουμε στο διαδίκτυο σε πολλά ελληνικά blogs και ιστοσελίδες να δημοσιεύονται πάρα πολλά άρθρα για τη ζέα (ή ζεια) και για τις ευεργετικές της ιδιότητες. Συγκεκριμένα, τα άρθρα αυτά αναφέρουν χωρίς βιβλιογραφικές παραπομπές ότι η ζέα ήταν το βασικό δημητριακό των αρχαίων Ελλήνων, ότι ο Μέγας Αλέξανδρος τάιζε τους στρατιώτες του με ζέα, ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν έτρωγαν σιτάρι και ότι σε αυτό το δημητριακό οφείλεται η εξυπνάδα των προγόνων μας. Τα ελληνικά αυτά ιστολόγια υποστηρίζουν ότι η ζέα είναι μια σούπερ τροφή που μπορεί να μας θεραπεύσει από πλήθος ασθενειών και ότι δεν περιέχει γλουτένη, την ουσία που υπάρχει στο σιτάρι και η οποία θεωρείται πρόξενος πολλών χρόνιων εκφυλιστικών παθήσεων.
 Μάλιστα, τα άτομα που πάσχουν από κοιλιοκάκη πρέπει να αποφεύγουν όλα τα δημητριακά που περιέχουν γλουτένη (σιτάρι, σίκαλη, κριθάρι και βρώμη), και άρα με αυτά που γράφονται στο διαδίκτυο δίνεται η εντύπωση ότι η ζέα είναι ένα πολύ καλό εναλλακτικό σιταριού χωρίς γλουτένη. Πολλοί στην Ελλάδα έχουν αρχίσει να πουλούν σπόρους ζέας και να καλλιεργούν ζέα.
Όλα αυτά μου έκαναν εντύπωση και ερεύνησα το όλο ζήτημα. Με μεγάλη θλίψη παρατήρησα ότι υπάρχει μια γενική παραπληροφόρηση γύρω από το θέμα, δεδομένου ότι η σύγχρονη επιστήμη δεν έχει εξακριβώσει τι στην πραγματικότητα ήταν η ζέα των αρχαίων. Άρα αφού δεν είμαστε σίγουροι τι ήταν η ζέα, τι στο καλό πουλούν στο ελληνικό καταναλωτικό κοινό; Στα ελληνικά ιστολόγια αλλού αναφέρεται η ζέα ως δίκοκκο σιτάρι και αλλού ως σιτάρι ντίνκελ (σπέλτα). Το θέμα είναι ότι και τα δυο αυτά είδη σιταριού περιέχουν γλουτένη! Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Οι αναφορές των αρχαίων Ελλήνων για τη ζέα
Στα αρχαία ελληνικά κείμενα αναφέρεται συχνά η ζέα. Από τη μελέτη των αρχαίων πηγών παρατηρούμε ότι η ζέα δεν αποτελούσε τροφή των αρχαίων Ελλήνων, αλλά ζωοτροφή και ότι αντίθετα οι αρχαίοι Αιγύπτιοι έτρωγαν ζέα. Τα δύο βασικά δημητριακά των αρχαίων Ελλήνων ήταν το κριθάρι και έπειτα τα σιτάρι. Κάποια στιγμή μετά τον 2ο αιώνα μ.Χ. πρέπει να σταμάτησε η καλλιέργεια της ζέας στον ελλαδικό χώρο, αφού μεταγενέστεροι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς δεν συμφωνούσαν μεταξύ τους στο ποιο δημητριακό ήταν η ζέα και υπήρχε μια γενική σύγχυση για τι πραγματικά ήταν η ζέα.

Ο Ηρόδοτος περιγράφοντας τις παραξενιές των ανθρώπων στην αρχαία Αίγυπτο, γράφει ότι οι Αιγύπτιοι αντί για σιτάρι και κριθάρι τρέφονταν με όλυρα που κάποιοι την ονομάζουν ζέα (Βιβλίο II, Ευτέρπη, κεφ. 36) και ότι το ψωμί τους είναι από ζέα (Βιβλίο II, Ευτέρπη, κεφ. 77). Άρα από αυτό το απόσπασμα καταλαβαίνουμε ότι οι αρχαίοι Έλληνες δεν τρέφονταν με ζέα, αφού χαρακτηρίζει ως παραξενιά των Αιγυπτίων τη διατροφή τους με ζέα. Ποιοι τρέφονταν με ζέα στην αρχαία Ελλάδα; Τα ζώα, αφού η ζέα χρησιμοποιείτο ως ζωοτροφή. Ο Θεόφραστος γράφει ότι ο καρπός της ζέας ήταν αγαπητός στα ζώα. Η πρώτη μαρτυρία της ζέας γίνεται στον Όμηρο, και συγκεκριμένα στην Οδύσσεια, όπου παρουσιάζεται ως τροφή των αλόγων (ραψωδία Δ, στ. 41). Άρα μάλλον ο Μέγας Αλέξανδρος τα άλογά του και όχι τους στρατιώτες του τάιζε με ζέα.
Ο Γαληνός έκανε μια εκτενή ανάλυση του τι οι προγενέστεροι αρχαίοι συγγραφείς είχαν γράψει για τη ζέα. Αναφέρει μεταξύ άλλων τον Μνησίθεο, ο οποίος έλεγε ότι κατάλληλοι σπόροι για τροφή μετά το σιτάρι και το κριθάρι είναι η τίφη που κάποιοι ονομάζουν όλυρα και μετά η ζέα, το κεχρί και ο μέλινος. Η τίφη αποτελεί ικανοποιητική και εύπεπτη τροφή σε αντίθεση με το ψωμί από ζέα που είναι βαρύ και δύσπεπτο. Άρα και από αυτό το αρχαίο απόσπασμα ανατρέπεται η άποψη ότι η ζέα είναι άριστη τροφή, αφού οι αρχαίοι τη θωρούσαν δύσπεπτη.
Επίσης, ενώ ο Μνησίθαιος διαχωρίζει τη ζέα από τα όλυρα (τα όλυρα κατά τους σύγχρονος επιστήμονες είναι το σιτάρι ντίνκελ/σπέλτα), ο Ηρόδοτος την ταυτίζει. Άρα αφού ούτε οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς της ύστερης αρχαιότητας δεν ήταν σίγουροι τι ήταν ακριβώς η ζέα που έτρωγαν οι αρχαίοι των ομηρικών και κλασσικών χρόνων, πώς γνωρίζουν οι σύγχρονοι Έλληνες, οι οποίοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι είναι τροφή-θαύμα και την πουλούν μάλιστα στο ελληνικό αγοραστικό κοινό; Τι τελικά είναι αυτό που πουλάνε στον Έλληνα πολίτη;
Τι γράφουν οι σύγχρονοι μελετητές, βοτανολόγοι και γεωπόνοι για τη ζέα
Η ίδια σύγχυση που επικρατούσε στους συγγραφείς της ύστερης αρχαιότητας για το τι πραγματικά ήταν η ζέα, επικρατεί μέχρι σήμερα στους ερευνητές. Ο Dickson το 1788 στο έργο του για την κτηνοτροφία των αρχαίων παραθέτει βιβλιογραφία από τον Παλλάδιο, τον Βάρρωνα, τον Κολουμέλλα, τον Πλίνιο και τον Κάτωνα και διακρίνει μια σύγχυση σχετικά με την ταυτότητα της ζέας. Το 1833 ο Γρηγόριος Παλαιολόγος στηριζόμενος στον Θεόφραστο και στον Διοσκουρίδη γράφει ότι η ζέα διαχωρίζεται από την όλυρα (σιτάρι ντίνκελ), ενώ και τα δύο σιτηρά δεν υπάρχουν σαν φυτά την εποχή εκείνη. Άρα ανατρέπεται η συνομωσιολογική άποψη μερικών ελληνικών ιστολογίων ότι η ζέα καλλιεργείτο στην Ελλάδα και ότι τάχα ο Ελευθέριος Βενιζέλος σταμάτησε την καλλιέργειά της με σκοπό την υποβάθμιση της υγείας του ελληνικού λαού.
Η ελληνική γλώσσα δεν είναι τυχαία... Χτίστηκε πάνω στα μαθηματικά, και αυτό που ελάχιστοι ακόμα ξέρουν είναι ότι κάθε λέξη στην ελληνική έχει μαθηματικό υπόβαθρο.

 Τα γράμματα στην Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα σύμβολα. Όρθια, ανάποδα με ειδικό τονισμό, αποτελούσαν το σύνολο των 1620 συμβόλων που χρησιμοποιούνταν στην Αρμονία (Μουσική στα νεοΕλληνικά). Η πιο σημαντική τους
ιδιότητα είναι ότι το κάθε γράμμα έχει μια αριθμητική τιμή/αξία, κάθε γράμμα είναι ένας αριθμός, οπότε κατ επέκταση και κάθε λέξη είναι ένας αριθμός.Μια τεράστια γνώση κλειδωμένη-κωδικοποιημένη μέσα λέξεις λόγω της μαθηματικών τιμών που έχουν. Ένας από τους Πρωτοπόρους επί του θέματος ήταν ο μέγιστος Πυθαγόρας. Οι αριθμοί, τα σχήματα, η αρμονία και τα άστρα έχουν κάτι κοινό, έτσι αντίστοιχα τα μαθηματικά (αριθμοί) η γεωμετρία (σχήματα) η αρμονία(μουσική) και η αστρο-νομία (αστήρ=α-χωρίς- στήριγμα + φυσικοί νόμοιπου τα διέπουν) ήταν αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα, που με την συγκεκριμένη σειρά που αναφέραμε ήταν η σκάλα για την εξέλιξη (=εκ -του- έλικος, DNA) του νου-ψυχής προς τον Δημιουργό. Έναν Δημιουργό που δημιούργησε βάσει αυτών των τεσσάρων επιστημών. 27 σύμβολα-αριθμοί με αριθμητική αξία συνθέτουν το Ελληνικό Αλφάβητο, 3 ομάδες από 9 σύμβολα-αριθμούς η κάθε ομάδα, με άθροισμα κάθε ομάδας 45, 450, 4.500.
ΑΛΦΑ = 1+30+500+1= 532 =>5+3+2= 10 => 1+0= 1
Ν = 5+50 = 55 => 5+5 = 10 => 1+0= 1
ΟΜΙΚΡΟΝ = 70+40+10+20+100+70+50= 360, όσες και οι μοίρες του κύκλου
Για να είμαστε σε θέση να κατανοήσουμε τα νοήματα των εννοιών των λέξεων της Αρχαίας Ελληνικής γλώσσης πρέπει πρωτίστως να γνωρίζουμε κάποια πράγματα για την ίδια την Ελληνική γλώσσα.

Η αρχαία ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία δεν είναι βασισμένη στο ότι κάποιοι απλά καθίσαν και συμφώνησαν να ονομάζουν ένα αντικείμενο «χ» ή «ψ» όπως όλες οι υπόλοιπες στείρες γλώσσες του κόσμου. Η Ελληνική γλώσσα είναι ένα μαθηματικό αριστούργημα το οποίο θα προσπαθήσουμε να προσεγγίσουμε.
Η αρχή των πάντων είναι το ίδιο το Ελληνικό Αλφάβητο (το οποίο φυσικά δεν το πήραμε από κάποιον άλλον όπως θα δούμε παρακάτω διότι εκ των πραγμάτων δεν γίνεται). Τα γράμματα του Ελληνικού αλφαβήτου στο σύνολο τους ήταν 33 όσοι και οι σπόνδυλοι, οι 5 τελευταίοι σπόνδυλοι (που παίζουν τον ρόλο της κεραίας) έχουν άμεση σχέση με τον εγκέφαλο και αντιστοιχούν στα 5 τελευταία άρρητα γράμματα τα οποία γνώριζαν μόνο οι ιερείς* ένα από αυτά ήταν η Σώστικα (ή Γαμμάδιον) η οποία στα λατινικά έγινε swstika και οι Ναζί το έκλεψαν και την ονομάσανε Σβάστικα. Το σύμβολο αυτό είναι του ζωογόνου Ηλίου (Απόλλωνα), οι Ναζί το αντέστρεψαν για να συμβολίσουν το αντίθετο του ζωογόνου Ήλιου, δηλαδή του σκοτεινού θανάτου.
Υπήρχαν ακόμα κάποια γράμματα τα οποία στην πάροδο του χρόνου καταργήθηκαν όπως το Δίγαμμα (F), Κόππα (Q), Στίγμα (S'), Σαμπί (ϡ)
Ο Πυθαγόρας μας ενημερώνει για τα 3 επίπεδα της Ελληνικής γλώσσας τα οποία είναι τα εξής:
1. ομιλών
2. Σημαίνον (α. σήμα, β. σημαινόμενο)
3. Κρύπτον (α. διαστήματα β. κραδασμός γ. λεξάριθμος δ. τονάριθμος)
-Το πρώτο είναι η ομιλία
-Το δεύτερο είναι η σχέση του σήματος με το σημαινόμενο που θα αναλύσουμε παρακάτω
-Το τρίτο είναι το διάστημα (απόσταση & χρόνος), ο κραδασμός (που αφυπνίζει τον εγκέφαλο μέσω ιδιοσυχνοτήτων από τους δημιουργηθέντες παλμούς - Παλλάδα Αθηνά) ο λεξάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με αριθμούς) και ο τονάριθμος (σχέση γραμμάτων και λέξεων με μουσικούς τόνους)
Το κάθε γράμμα αντιστοιχούσε σε έναν αριθμό, αλλά και σε έναν μουσικό τόνο άρα γράμμα=αριθμός=τόνος (μουσικός), πράγμα που φανερώνει ότι στη γλώσσα μας πίσω από τα γράμματα-λέξεις υπάρχουν αριθμοί (λεξάριθμοι) και μουσικοί φθόγγοι (τονάριθμοι).
Οι 4 αδελφές επιστήμες κατά τον Πυθαγόρα ήταν:
1. Αριθμοί (μαθηματικά)
2. Σχήματα (Γεωμετρία)
3. Μουσική (Αρμονία)
4. Αστρονομία
Οι επιστήμες αυτές είναι αλληλένδετες και βρίσκονται η μια μέσα στην άλλην όπως οι Ρωσικές μπαμπούσκες. Συνδυάστε τώρα το αλφάβητο που εσωκλείει αριθμούς και μουσικούς τόνους με τις 4 αυτές επιστήμες.
1.Αστρονομία= αστηρ + νόμος, α-στηρ = αυτό που δεν στηρίζεται, άρα αστρονομία= οι συμπαντικοί νόμοι που διέπουν αυτό που δεν στηρίζεται κάπου, οι οποίοι έχουν να κάνουν με την μουσική (αρμονία), σχήματα (γεωμετρία) αριθμούς (μαθηματικά) και όλα αυτά με τον Αιθέρα ο οποίος περιβάλει τις ουράνιες σφαίρες.
2.Ο Πυθαγόρας άκουγε την αρμονία (μουσική) των ουρανίων Σφαιρών άρα μιλάμε μια γλώσσα η οποία έχει να κάνει με την ροή του σύμπαντος.
Η Ελληνική γλώσσα είναι η μοναδική η οποία μπορεί να χρησιμοποιηθεί για Η/Υ λόγω της μαθηματικότητας και μουσικότητας όχι μόνο του Αλφαβήτου-λέξεων, αλλά και των μαθηματικών εννοιών που γεννώνται π.χ. η λέξη ΘΕΣΙΣ γίνεται: συνΘεσις, επίΘεσις, κατάΘεσις, υπόΘεσις, εκΘεσις, πρόσΘεσις, πρόΘεσις, ανάΘεσις, διάΘεσις, αντίΘεσις κτλ κτλ αν τώρα αυτές τις λέξεις τις μεταφράσουμε στα Αγγλικά είναι εντελώς άσχετες μεταξύ τους.
Το ότι δεν γίνεται το Αλφάβητο να είναι αντιγραμμένο από κάπου αλλού φαίνεται από το ότι εν έτη 2300 π.Χ. (με μελέτες της Τζιροπούλου και άλλων και όχι το 800 π.Χ.) ο Όμηρος ήδη έχει στην διάθεση του 6.500.000 πρωτογενής λέξεις (πρώτο πρόσωπο ενεστώτα & ενικού αριθμού) τις οποίες αν τις πολλαπλασιάσουμε Χ72 που είναι οι κλήσεις, θα βγάλουμε ένα τεράστιο αριθμό ο οποίος δεν είναι ο τελικός, διότι μην ξεχνάμε ότι η Ελληνική γλώσσα δεν είναι στείρα, ΓΕΝΝΑ.
ΑΝ συγκρίνουμε τώρα π.χ. την Αγγλική γλώσσα που έχει 80.000 λέξεις εκ των οποίων το 80% είναι Ελληνικές όπως μας ενημερώνει το Πανεπιστήμιο της Ουαλίας, και μετρήσουμε ότι αυτή η στείρα γλώσσα εξελίσσεται 1000 χρόνια, μπορούμε αβίαστα να βγάλουμε το συμπέρασμα ότι ο Όμηρος παραλαμβάνει μια γλώσσα η οποία έχει βάθος στον χρόνο 100.000 π.Χ? 500.000 π.Χ.? ποιος ξέρει...
Όμως η απόλυτη απόδειξη είναι η ίδια η μαθηματικότητα της, η οποία δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα του πλανήτη. Μην ξεχνάμε ακόμα το ότι ο Δημιουργός χρησιμοποιεί μαθηματικά για την δημιουργία, άρα η γλώσσα μας έχει αναγκαστικά σχέση με την πηγή (root-0/1).
Πριν όμως από το «Κρύπτον» υπάρχει το «Σημαίνον», δηλαδή η σύνδεση των λέξεων με τις έννοιες αυτών. Είπανε νωρίτερα ότι οι ξένες διάλεκτοι ορίστηκαν κατόπιν συμφωνίας, δηλαδή κάποιοι συμφώνησαν ότι το τάδε αντικείμενο θα το ονομάσουν «Χ», κάτι που κάνει τις γλώσσες στείρες, άρα δεν μπορούν να γεννήσουν νέες λέξεις, άρα δεν υπάρχει μαθηματικότητα, άρα δεν δύναται να περιγράψουν νέες έννοιες που υπάρχουν στην φύση, με αποτέλεσμα ο εγκέφαλος εφόσον δεν μπορεί να περιγράψει μέσω των νέων λέξεων καινούριες έννοιες μένει στο σκοτάδι, έτσι οι νευρώνες του εγκεφάλου δεν γεννούν νέους εν αντιθέσει με όσους χρησιμοποιούν την Ελληνική. Πως θα μπορούσε π.χ. ο Άγγλος ή ο Γάλλος ή ο Χ, Υ με μια λέξη που έχει 10 έννοιες να περιγράψει με ακρίβεια άρα και σαφήνεια μια βαθύτερη έννοια; πόσο μάλλον τις πολλαπλές πλευρές αυτής; δεν μπορεί, να λοιπόν το γιατί όλα ξεκίνησαν εδώ. Το Σημαίνον λοιπόν είναι η σύνδεση του σήματος με το σημαινόμενο, δηλαδή η ίδια η λέξη είναι δημιουργημένη με τέτοιο τρόπο που περιγράφει την έννοια που εσωκλείνει μέσα της.
Παράδειγμα: Η ονοματοδοσία της λέξης ΚΑΡΥΟΝ (Καρύδι) προέρχεται από μια παρατήρηση της φύσης (όπως όλες οι λέξεις), δηλαδή όταν δυο κερασφόρα ζώα (Κριοί, τράγοι κτλ) τρα.κάρ.ουν με τα κέρ.ατα τους ακούγεται το «κρακ» ή «καρ», ο ήχος αυτός έδωσε το όνομα «κέρας» (κέρατο) το κέρας έδωσε το όνομα κράτα ή κάρα (κεφάλι) και το υποκοριστικό αυτού το Κάρυον (μικρό κεφάλι). το Κάρυον (καρύδι) μοιάζει καταπληκτικά με το ανθρώπινο κεφάλι και το εσωτερικό του με εγκέφαλο.
Το Υ είναι η ρίζα του ρήματος ΥΩ (βρέχω) όπου υπάρχει το Υ υπάρχει κοιλότητα (ή κυρτότητα) δηλαδή θηλυκώνει κάτι, η βροχή (υγρό στοιχείο) μπαίνει (θηλυκώνεται) μέσα στην γη.
Το μουσικό - αριθμητικό αλφάβητο δημιουργεί μουσικο - μαθηματικές λέξεις οι οποίες περιγράφουν αντίστοιχες έννοιες, οι οποίες προέρχονται από την παρατήρηση της φύσεως δηλαδή της Δημιουργίας άρα κατ επέκταση του ίδιου του Δημιουργού, αλλά η ερώτηση είναι πόσες χιλιετίες μπορεί να χρειάστηκαν για να δημιουργηθεί αυτό το τέλειο μαθηματικό σύμπλεγμα που τα γράμματα είναι αριθμοί και συνάμα μουσικοί τόνοι και οι λέξεις δηλαδή το σύνολο των αριθμών και των μουσικών τόνων κρύβουν μέσα τους εκτός από σύνθετες μουσικές αρμονίες, έννοιες οι οποίες δεν είναι καθόλου τυχαίες αλλά κατόπιν εκτενέστατης παρατηρήσεως της φύσης;
Ευλόγως λοιπόν ο Αντισθένης μας υπενθυμίζει «Αρχή σοφίας η των ονομάτων επίσκεψις»
ΠΗΓΗ: athensmagazine.gr