Ελβετία και Ουδετερότητα στον Κόσμο
Δεν είναι εύκολο να είσαι ουδέτερος αυτές τις μέρες. Με την μονομερή άνοδο της παγκόσμιας πολιτικής, ίσως η Ελβετία δυσκολεύεται να ερμηνεύσει την ουδετερότητά της. Σε έναν ολοένα και πιο πολωμένο κόσμο, οι ελβετικές πολιτικές αποφάσεις κινδυνεύουν να αναστατώσουν τον έναν εταίρο ή τον άλλο στην Ευρώπη και στον κόσμο.
Η ουδετερότητα, ως μέσο της εξωτερικής πολιτικής, είναι τόσο ριζωμένη στην Ελβετική εθνική συνείδηση που φαίνεται αδιαμφισβήτητη. Δίνει επίσης στους διπλωμάτες αρκετό χώρο για ελιγμούς για να επιτύχουν τους στόχους τους.
Μέχρι τώρα, η Ελβετία έχει επωφεληθεί από το ουδέτερο καθεστώς της, καθώς «η ουδετερότητα επέτρεψε στη χώρα να αναγνωριστεί ως ανεξάρτητος πολιτικός παράγοντας», δήλωσε ο Laurent Goetschel, διευθυντής του ερευνητικού ινστιτούτου Swisspeace στη Βέρνη σε συνέντευξή του στην ελβετική δημόσια τηλεόραση SRF.
Ωστόσο, το ερώτημα είναι: πόσο περισσότερο θα μπορούν οι Ελβετοί να διατηρήσουν αυτό το πλεονέκτημα για ελιγμούς; Πρέπει η Ελβετία να κάνει συμφωνίες με την Ουάσιγκτον ή το Πεκίνο, τις Βρυξέλλες ή τη Μόσχα, την Τεχεράνη ή το Ριάντ; Αυτές οι αποφάσεις λαμβάνονται συχνότερα σε ζητήματα όπως η εισαγωγή τεχνολογίας και εμπορικών συμφωνιών, αλλά και όταν πρόκειται για τη σημασία των καθολικών αξιών και του διεθνούς δικαίου κατά την επιλογή εμπορικών εταίρων.
Ένα παράδειγμα είναι η μακροχρόνια εμπορική διαμάχη μεταξύ ΗΠΑ και Κίνας. Η Ελβετία στοχεύει να υπογράψει μια συμφωνία ελεύθερου εμπορίου με τις ΗΠΑ, ενώ επιδιώκει επίσης να ενημερώσει την υφιστάμενη εμπορική της συμφωνία με το Πεκίνο.
Οι προσπάθειες της Ελβετίας να αποσαφηνίσει τη σχέση της με την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι ένα άλλο παράδειγμα. Η ΕΕ θα μπορούσε να είναι λιγότερο ανεκτική από την απροθυμία της Ελβετίας να εγκρίνει κυρώσεις της ΕΕ κατά της Ρωσίας.
Η χώρα αντιμετώπισε επίσης δύσκολες αποφάσεις όσον αφορά τον Σαουδάραβο δημοσιογράφο Jamal Khashoggi. Η Ελβετία επέλεξε να μην συμμετάσχει σε κοινή δήλωση της ΕΕ που ζητά έρευνα για τη δολοφονία του και καλεί τη Σαουδική Αραβία να την υποστηρίξει.
Πώς αντιμετωπίζουν οι ελβετικοί πολιτικοί ηγέτες αυτά τα διλήμματα; «Σε αυτόν τον ολοένα και πιο πολωμένο κόσμο, η Ελβετία πρέπει να ξέρει ακριβώς τι θέλει», ανέφερε πρόσφατα το υπουργείο Εξωτερικών και ο Ignazio Cassis.
Ο ορισμός της ουδετερότητας αμφισβητείται απο εγχώριους πολιτικούς κύκλους. Ανάλογα με το όραμά τους για εξωτερική πολιτική, οι πολιτικοί ερμηνεύουν τον όρο διαφορετικά. Οι αριστεροί πολιτικοί τείνουν να πιέζουν για μια ενεργή πολιτική ουδετερότητας, η οποία επιτρέπει στην Ελβετία να λαμβάνει θέση σε ζητήματα. Αντίθετα, τα δεξιά κόμματα συχνά εξισώνουν την ουδετερότητα με τη μη παρέμβαση και τον περιορισμό.
Οι έρευνες δείχνουν ότι η ουδετερότητα είναι πολύ σημαντική για το ελβετικό κοινό. Μια έρευνα πρόσφατα διαπίστωσε ότι το 95% των Ελβετών ήταν υπέρ της διατήρησης της ουδετερότητας. Έδειξε επίσης ότι τις τελευταίες δύο δεκαετίες οι Ελβετοί πολίτες ζήτησαν όλο και περισσότερο μια αυστηρότερη ουδετερότητα.
Επισήμως, η ελβετική ουδετερότητα εξακολουθεί να θεωρείται η ικανότητα διαπραγμάτευσης με όλους. Ωστόσο, ο ομοσπονδιακός σύμβουλος Ueli Maurer διευκρίνισε: "Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι συμφωνούμε πάντα σε όλα τα σημεία."
Με την Ελβετία να ελπίζει για μια μη μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, η συζήτηση για την ελβετική ουδετερότητα κερδίζει ξανά δυναμική.
Σε ένα βιβλίο, η πρώην υπουργός Εξωτερικών της Ελβετίας, Micheline Calmy-Rey, εξηγεί γιατί πιστεύει ότι η υποψηφιότητα της χώρας για μη μόνιμη έδρα στο Συμβούλιο Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών, είναι συμβατή με την ουδετερότητα της Ελβετίας και στο μέλλον
Πηγή :
swiss news
