Τουριστικός Προορισμός Μήλος

 

ΜΗΛΟΣ

Γράφει η Χρύσα Φρατζεσκάρου

Γνωρίζεις για ποιό αρχαιοελληνικό άγαλμα είναι γνωστή; Ποιό πέτρωμα συνέβαλλε στην οικονομική ανάπτυξη του νησιού στα αρχαία χρόνια; Ποιος οικισμός άκμασε από αυτό το πέτρωμα και είναι από τους σημαντικότερους οικισμούς στο Αιγαίο; Γνωρίζεις ότι εκεί υπάρχει το πρώτο κοινοτικό νεκροταφείο των πρώτων χριστιανικών χρόνων;

Παγκοσμίως γνωστή για το μαρμάρινο άγαλμα της θεάς Αφροδίτης είναι η Μήλος, σήμα κατατεθέν και προσδιοριστικό στοιχείο του τουρισμού της ενώ σήμερα είναι ένα από τα σημαντικότερα  αποκτήματα του Λούβρου. Η Αφροδίτη της Μήλου είναι ένα μαρμάρινο άγαλμα (από παριανό μάρμαρο) πάνω από 2 μέτρα, βάρους 900 κιλών της ελληνιστικής εποχής το οποίο η κατασκευή του χρονολογείται 150 και 100 π.Χ. Το άγαλμα αν και βρέθηκε χωρίς χέρια, ενδεχομένως στο αριστερό της χέρι να κρατούσε ένα μήλο ενώ το δεξί ακουμπούσε στο ύφασμα που είναι τυλιγμένο γύρω από τους γοφούς της Aφροδίτης. Την άνοιξη του 1820 βρέθηκε (σε πάνω από 6 χωριστά κομμάτια) σε αρχαίο οικισμό αγροτικής περιοχής της τουρκοκρατούμενης Μήλου από έναν αγρότη. Μετά από πολλές πιέσεις που δέχτηκε τόσο από Γάλλους  διπλωμάτες  όσο και από Έλληνες προκρίτους του νησιού - όπως τον δραγουμάνο Μουρούζη που εκπροσωπούσε και την Υψηλή Πύλη, δηλαδή την κυβέρνηση των Οθωμανών – παραδόθηκε σε Γάλλους αρχαιολόγους. Ο αγρότης κατά πάσα πιθανότητα ονομαζόταν Θεόδωρος ή Γεώργιος Κεντρωτάς και οι περισσότερες πηγές αναφέρουν ότι το παρέδωσε για 400 γρόσια.

Σήμερα, στο Μουσείο της Μήλου υπάρχει ένα πιστό αντίγραφο του αγάλματος το οποίο έστειλε ως δωρεά το Μουσείο του Λούβρου.

Ίσως και μέχρι 15.000 χρόνια πριν βρισκόταν στην καλύτερή του μορφή στη Μήλο ένα μαύρο υαλώδες ημιδιάφανο ηφαιστιογενές πέτρωμα που ονομάζεται οψιδιανό (για τους γεωλόγους) και οψιανό (για τους αρχαιολόγους). Πολλοί επικέπτονταν τη Μήλο καθώς με αυτό το πέτρωμα έφτιαχναν αιχμηρά όπλα και εργαλεία, το χρησιμοποιούσαν για θεραπευτικούς λόγους ή απλώς το θαύμαζαν για την ομορφιά του. Ο οψιδιανός διαμορφώθηκε κατά τις εκρήξεις των ηφαιστείων, ανακαλύφθηκε από ψαράδες του Αιγαίου και κατασκευάζονταν εργαλεία μέχρι πριν από 3.000 χρόνια.

Στο Μεταλλευτικό Μουσείο της Μήλου υπάρχουν σήμερα μόνιμα αντικείμενα συλλογής για τα οποία οι τεχνικές επεξεργασίας που ανέπτυξαν οι αρχαίοι Έλληνες κατασκευάζοντας αρχικά μακρόστενα κοφτερά μαχαίρια (λεπίδες) κι αργότερα τρυπάνια, πριονάκια, αιχμές βελών και ξέστρα.

Η κατασκευή αυτών  οδήγησε στην ανάπτυξη του εμπορίου και κατ΄επέκταση στη δημιουργία ασφαλέστερων μέσων θαλάσσιας μετακίνησης κι αυτό το συμπεραίνουμε π.χ. από την εύρεση μικρολιθικών εργαλείων στο Σπήλαιο Φράγχθι της Ερμιονίδας τα οποία χρονολογούνται την 9η και 8η χιλιετία π.Χ. 

Ο κ. Χρήστος Ντούμας, καθηγητής Προϊστορικής Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών σημείωσε ότι η ανάπτυξη του εμπορίου συνέβαλε στη δημιουργία ναυτικού λεξιλογίου δίνοντας ως παράδειγμα τις ομόρριζες λέξεις <<νέω>> (κολυμπώ) <<ναυς>>, <<νήσος>>, <<νήχω>> (πλέω), <<νήσσα>> (πάπια).

Επίσης, από ένα βιβλίο του 3ου αιώνα μ.Χ. όπου αναφέρεται το άλεσμα του οψιδιανού ανακατεμένο με ρετσίνι για τη θεραπεία ασθενειών των ματιών μας υπενθυμίζει την μέχρι το 1970 χρήση του οψιδιανού για τις εγχειρήσεις στα μάτια η οποία  αντικαταστάθηκε πλέον με λέϊζερ.

Οι Κατακόμβες της Μήλου είναι το πρώτο κοινοτικό νεκροταφείο των πρώτων χριστιανικών χρόνων και ήταν επίσης και τόπος λατρείας.  Αποτελείται από 3 στοές οι οποίες συγκοινωνούν μεταξύ τους με νεότερες που κατασκευάστηκαν πρόσφατα, τον 20ο αιώνα. To πλάτος κάθε στοάς ποικίλλει από 1 μέχρι 5 μέτρα και το ύψος τους από 1.60 μέχρι 2,50 μέτρα. Υπάρχουν τα “arcosolia” που είναι χαραγμένες καμάρες στα τοιχώματα των στοών μέσα στα οποία έχουν φτιαχτεί τα μνήματα και κάποια από αυτά έχουν χρωματική διακόσμηση. Τα κυρίαρχα χρώματα είναι το κόκκινο και το βαθύ μπλε αν και  ελάχιστα ίχνη διασώζονται όπως και λίγα αποσπάσματα επιγραφών που αφορούν ονόματα των πρώτων χριστιανών, τους αγγέλους προστάτες των ταφών, αξιώματα του αρχαίου κλήρου κ.ά

Ένας από τους σημαντικότερους οικισμούς στο Αιγαίο, ο προϊστορικός οικισμός της Φυλακωπής, της εποχής του Χαλκού (από το ήμισυ της 3ης χιλιετίας π.Χ. μέχρι τον 12ο αιώνα π.Χ.) βρίσκεται στη βόρεια ακτή της Μήλου. Ο οικισμός αυτός καταστράφηκε και ξαναφτιάχτηκε τουλάχιστον 3 φορές ενώ άκμασε χάρη στην κατεργασία και το εμπόριο του οψιδιανού.  Ανακαλύφθηκε το 1896 και από τότε έχουν γίνει τρεις ανασκαφές, από τη Βρετανική Αρχαιολογική 

Σχολή της Αθήνας, στις οποίες συμπέραναν ότι είχε κατοικηθεί από το 3.000-1250 π.Χ.! Ο επισκέπτης μπορεί να δει ένα μεγάλο μέρος από το κυκλώπειο τείχος του οικισμού που σώζεται καθώς και από το ανάκτορο Μυκηναϊκού τύπου το Ιερό και το Μέγαρο. Παράλληλα στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μήλου μπορεί κάποιος να δει δείγματα από την Φυλακωπή, όπως πήλινα αγγεία, χάλκινα, λίθινα και πήλινα ειδώλια, όπως το περίφημο πήλινο ειδώλιο <<Κυρά της Φυλακωπής>>, την πινακίδα Γραμμικής Α΄ και διάφορα άλλα χρηστικά αντικείμενα.

Η Μήλος στο ΝΔ κομμάτι των Κυκλάδων είναι προικισμένη, χάρη στην ηφαιστειακή της δραστηριότητα, με πολλές ονειρικές παραλίες με λευκές αμμουδιές και σμιλεμένα βράχια, περίεργα σχήματα των πετρωμάτων της και υπέροχα χρώματα αυτών. Το ηφαιστειακό της παρελθόν συναντάται επίσης στα μεγαλοπρεπή σπήλαια (του Παπαφράγκα , της Συκιάς) στις θερμές ιαματικές πηγές της - όπως αναφέρει ο Ιπποκράτης -  (της Πικροπηγής, της Αλυκής, της Κάναβας και του Προβατά), τους γεωλογικούς σχηματισμούς (γνωστό ως <<θαλασσινά Μετέωρα>>).

Είναι το κατάλληλο μέρος για τους λάτρεις  των καταδύσεων καθώς διαθέτει υποθαλάσσιες σπηλιές που βρίσκονται ανάμεσα Μήλο-Κίμωλο και Πολυαίγο. Μπορεί ακόμη κάποιος να επισκεφθεί την αρχοντική Πλάκα, που είναι η πρωτεύουσα του νησιού, το λιμάνι του Αδάμαντα, τον πανέμορφο Εμπορειό με τη μικρή λιμνοθάλασσα Ριβάρι, τα γραφικά Πολλώνια, την υπέροχη Χιβαδολίμνη, κ.λ.π..

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ  Τουριστικός Προορισμός Σίφνος

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ   Το Ελληνικό Τσάι του Βουνού